‘Openstaan voor nieuwe ontwikkelingen’
Een gezin, een baan en een studie. Een fikse uitdaging, maar voor Jeanette Knol uit Drachten dé manier om te bereiken wat ze wilde: wijkverpleegkundige worden!
“M’n hele carrière ben ik bezig mezelf te ontwikkelen, soms gedwongen door verhuizingen. Anderhalf jaar na de opleiding Mbo-verpleegkunde begon het weer te kriebelen. Ik wilde de totale zorg doen, van begin tot eind en daar hoort indiceren bij. Gelukkig heb ik de kans gekregen om Hbo-verpleegkunde te gaan studeren.
Thuiszorg heeft mijn hart
Vanaf mei 2022 werkt Jeanette als wijkverpleegkundige. Ze is heel bewust in de thuiszorg gebleven. “De thuiszorg heeft mijn hart. Het is de vrijheid die je hebt. Met mijn fiets ga ik van A naar B. Wat ik mooi vind is dat je bij mensen thuis komt. Je bent te gast en past je aan. Én je kijkt breder dan alleen naar de zorgvraag. Hoe gaat het thuis, hoe is de omgeving? Oogt het huis verwaarloosd, of is het juist heel schoon? Wat is hier nodig? Wat kan familie doen en wat kunnen buren of instanties doen? Je werkt dan wel zelfstandig, maar je doet het als team. Je bent als wijkverpleegkundige niets als je geen team om je heen hebt, dat is de basis.”
Meebewegen is belangrijk
De zorg is continue in beweging en dus is het belangrijk om mee te bewegen, vindt Jeanette. Zeker nu de arbeidsmarkt zo krap is. “We moeten kritischer naar zorgvragen kijken. Wat kunnen mensen zelf of wat kunnen ze leren, zodat ze weer uit zorg kunnen. Bij de intake bijvoorbeeld meteen aangeven dat we rond 11 uur komen en niet eerder. Kijken waar hulpmiddelen of technologie kunnen ondersteunen. Zorgmedewerkers willen graag zorgen en vinden dit vaak lastig. Toch denk ik dat meebewegen en keuzes maken belangrijk zijn. Om ons werk goed te kunnen blijven doen, moeten we dat doen wat écht noodzakelijk is en openstaan voor nieuwe ontwikkelingen.”
